2003

Dave Meijer & Thea Tolsma en Valentijn Van der Heide

Bij Galerie Eewal in Leeuwarden word je mee uit wandelen genomen. De als installatie gerepresenteerde tentoonstelling met schilderijen van Dave Meijer (Goes) kreeg althans de titel 'Een wandeling' en laat zich ook zo ervaren.

De wandeling voert door een onbekend niemandsland van abstracte vormen met af en toe een zweem van herkenning. Heuvels in de verte, de skyline van een stad, of een plattegrond van wegen - het is er allemaal niet, maar de suggestie is sterk.

Meijer heeft de expositie zo ingericht dat de vele losse beelden zich met elkaar verbinden tot een geheel. Een lijn lijkt door te lopen van het ene schilderij in het andere, vormen komen terug en kleuren verbinden zich met elkaar.

Meijer schept met zijn schildervaardigheid, zijn sterke gevoel voor compositie en kleur en zijn vermogen om de beelden met elkaar te combineren een wereld op zich. Waar je naar kijkt blijgt een raadsel, er is geen touw vast te knopen aan die wereld. Je komt er ook bijna niet weer van los.

Leeuwarder Courant, 2003



Met de plooien van kanten kragen uit de zestiende eeuw als inspiratiebron maakt Thea Tolsma colliers van rubberbanden. Met eindeloos veel geduld en precisie knipt ze de lompe banden tot gracieuze sieraden met ragfijne lijnen. Bij Galerie Eewal in Leeuwarden is een nieuwe serie te zien.

De colliers zijn draagbaar, maar als zelfstandig object net zo de moeite waard. De band blijft altijd één geheel en houdt zijn oorspronkelijke vorm. De stoerheid daarvan en het doffe zwart van het rubber vormen een fraai contrast met de elegantie van de geknipte lijnen en met subtiele decoratie met bladgoud.

Samen met Tolsma exposeert haar levenspartner Valentijn van der Heide zijn werk. Hij brengt een serie wandobjecten die allemaal zijn samengesteld uit een foto van zijn eigen gezicht met een tekst, een vierkant koperen frame, een geometrische vorm van plaatmateriaal bedekt met aarde en ruimtelijke ellips van koperbuis.

De objecten zijn zo samengesteld dat het lijkt alsof de andere onderdelen vanuit het vierkante koperframe zijn uitgeklapt. Steeds in een andere hoek gezien. Die voortdurende herhaling van elementen maakt de indruk alsof je kijkt naar een verzameling.

Het knappe is dat Van der Heide er in slaagt om elk object een eigen uitstraling te geven met behulp van compositie. De ene keer maakt het werk een heel open indruk doordat de onderdelen wijd opengeklapt zijn, de andere keer overlappen ze elkaar grotendeels en blijft het heel ingetogen.
Leeuwarder Courant, 2003


2003: Dave Meijer | Xandra Donders - Birgit Laken | Hans Landsaat - Rix wierenga | Ra van der Hoek | Armando - Jane Hamlyn - Els Martin | Paul van Zoelen | Thea Tolsma - Valentijn van der Heide | Euf Lindeboom